Blog
We besloten
te wachten om Tuur over zijn diagnose te vertellen… We lieten hem eerst genieten van een zorgeloze
verjaardag. Hij keek er zo naar uit. 12 jaar…
15
december’21 werd ons hele gezin verscheurd van verdriet, om een toekomst die er
helemaal anders uitziet.
We hebben
het Wout, Roel en Tuur apart verteld. We wilden er immers voor elk van hun
volledig kunnen zijn en hun vragen, verdriet, … individueel beantwoorden, met
liefde… Veel liefde! Wat de toekomst ook zal brengen, samen komen we er wel!
16
december’21 moesten we samen met Tuur terug naar Leuven. Daar zou hij dan
eventueel psychologische bijstand krijgen. Ook wij kregen tijdens dit consult meer
informatie. Onder andere dat we er rekening mee moesten houden dat het erfelijk
is en onze andere jongens ook getroffen konden zijn. We wisten meteen dat we Roel moesten, laten
onderzoeken. Noem het instinctief. Kleine symptomen, die grote gevolgen zouden
kunnen hebben…
De
neuroloog was heel vriendelijk en trachtte alles op Tuur zijn niveau uit te
leggen, maar legde overal nog eens extra nadruk op. Alles hadden we hem al
verteld, maar nu kwam het precies eens zo hard binnen. Terug huiswaarts is Tuur
ingestort. Konden wij zijn verdriet maar overnemen, zijn aandoening… Alles
zouden we ervoor doen!
